...εγκαταλειμμένο πατρικό σε άγριο λιβάδι με χόρτα που ξεχειλίζουν ζωή, λες και αυτή έφαγε την ανθρώπινη. Τόση εγκατάλειψη, σαν να ήταν αστείο ότι εκεί κάποτε έζησαν άνθρωποι.
Χτυπάει το νεύρο του παρελθόντος και τινάζονται σκόνες ακινησίας.
1.3.14
Μιλώντας ποιητικά με τον πατέρα μου θυμήθηκα...1
Άδεια και αστεία.
Με την άδειά μου θα μείνουν άδεια και αστεία.
Γεμάτη άδεια για άδεια αστεία.
Νυχτερινά και τρέχουν πάνω από ηλεκτρονικές γραμμές.
Άδεια πουκάμισα.
Τα θαυμάζουν, τα λυπούνται
Λατρεύονται και φθονούνται.
Άλλοτε ποιούνται ποιητικά.
Σεφερικά και κάθονται πλάι σε κάτι πέτρες.
Θάλασσα ή αστείο;
Αέρας ή κενό δοχείο;
Ανάσα - ανασαίνοντας - κουτσαίνοντας.
Εσύ, εγώ, κανείς;
Αυτόματη γραφή, πάμε μαζί στις γραμμές που θα βρεις.
Βουνά, κύματα, όρια, αχτίνες, ήλιοι, τρένα, νύχτα, φράχτες, παράθυρα, χαμόγελα, κύκλοι και φτερουγίσματα, χαρταετοί και γλάροι, βουτιές και κατακόρυφοι, ευθείες και ολοκληρώματα, ολοκληρώσεις και ατέρμονα κόμματα,,,