14.9.16

Windows

From my open window.
So close and far away.
A common landscape.
Restricted and free.
Hurt and proud.
As everybody.
You can't tell.
In between.
Do you mind?
I can tell for you.


7.9.16

Φθινοπωρινή καταιγίδα

Τα μάτια μου κλείνουν στο εκτυφλωτικό φως.
Νύχτα και οι κεραυνοί σκίζονται από πάνω μου.
Πιο πριν βροντές και χάδια κολυμπούσαν γύρω μου.
Και εγώ χανόμουν σε μια θάλασσα γκρι.

Σαν το πουκάμισό σου.